Appels Gallery; Raquel van Haver, Kim David Bots en Jeppe Lauge

Afgelopen vrijdag was ik even snel in Amsterdam voor wat afspraken, en had tussendoor nog gelukkig wat tijd om enkele dingen te bezoeken. Vooral enkele nieuwe  plekken waar Appels Gallery er één van is.

Deze galerie lijkt zich met behulp van schildersinitiatief Verfhond te gaan richten op hedendaagse verf-schilderkunst. Verf-schilderkunst is schilderkunst die zich met name tot het medium richt, verf en doek en hoe deze zich tot elkaar verhouden.

De eerste tentoonstelling is met Raquel van Haver (1989), Kim David Bots (1988) en Jeppe Lauge (1980). Alledrie nog jonge schilders waarvan de eerste twee zelfs nog studerende zijn.

Raquel van Haver

Smeuïg is niet helemaal het juiste woord, maar dat benadert de schildertechniek toch het best. De stijl is onmiskenbaar en daarin zit hem ook direct het grote gevaar. De techniek is erg eigen, en niet iets wat ik eerder gezien heb, maar doordat verder de beelden erg veel op elkaar lijken, zijn ze ook erg inwisselbaar voor de toeschouwer. Wel is het schildertechnisch enorm boeiend en sterk gedaan. Een ander klein punt van aandacht is dat de spieramen krom zijn gaan trekken. Bij dergelijk werk misschien niet direct een zonde, maar op lange termijn destastreus voor het doek omdat het dus kloven in de verf kan gaan trekken omdat deze zo dik gebruikt is.

Nogmaals, erg bijzonder schilderwerk.

Raquel van Haver - White Party

Raquel van Haver - Twee onbekende titels

Raquel van Haver - Royal Purple

Raquel van Haver - Royal Purple (detail)

Raquel van Haver - Diverse titels

Raquel van Haver - Diverse titels (detail)

Kim David Bots

Het schilderwerk van Kim David Bots is van een heel andere aard, veel dunner en grauwer in de verf, veel veelzijdiger en vaak ook narratief van aard.

Kim David Bots - Onbekende Titels

Kim David Bots - Diverse Titels

Kim David Bots - All is well

Jeppe Lauge

Dan nog een drietal doeken van Jeppe Lauge waarvan onderstaande werk verreweg het meest boeiende is. De romantiek knalt er vanaf (zowel de liefdesromantiek als het schildergeweld en het dramatische beeld). Toch lijkt Lauge zich zo nu en dan te verkijken op het enorme formaat en doet daardoor ongeconcentreerde ingrepen.

Jeppe Lauge - As She Said

Jeppe Lauge - As She Said (detail)

Het meest spectaculaire en inspirerende stuk van de galerie is helemaal achterin; een mooie wand die netjes gevuld is met veelal werk van zeg, A5 tot A4 formaat. Een aantal bekende namen en een aantal mooie nieuwe vondsten.

Diversen

Tibor Koek - Parkeerplaats

Valerie Brennan - Last Call

Marli Turion - Stella

Inga Dalrymple - Ruins

Albert Zwaan - Untitled

De tentoonstelling van de drie jonge schilders eindigde de afgelopen zondag. De andere werken durf ik niet te zeggen. Een leuke galerie die voor schilders het bezoeken zeker waard is. Ik ben benieuwd naar de rest van de kunstenaars die door de Verfhond worden gecureerd.