Sarah Verbeek (1974) is al een poosje hard aan de weg aan het timmeren en ontwikkelt zich langzaam maar zeker en gestaag naar onbekend terrein. Want ergens is er iets aan haar werk wat heel eenvoudig is, maar toch anders dan al het andere. Het is niet per se een kwestie van abstractie of figuratie, platheid versus ruimtelijkheid, of een strikt picturaal discours maar toch is het dat allemaal ook weer wel.
Het is geen fundamentele schilderkunst, maar fundamenteel afbeeldingmaken zou best redelijk bij het werk passen. Dat is in feite nog moeilijker dan fundamentele schilderkunst, want de materie verdwijnt in zekere zin. Dat de werken zijn ingelijst helpt daarbij. Doordat het glas alles egaliseert verdwijnt de textuur van het werk en dus ook het medium. De twee losse schilderijen op doek zijn wat dat betreft de vreemde eenden in deze tentoonstelling. Ze zijn als je het mij vraagt dan ook de minst interessante werken in dit geval omdat dan ineens weer duidelijk is naar wat we kijken in plaats van dat we kijken.
Misschien moet ik er later nog eens uitgebreider op terugkomen, nu eerst kijken.
De tentoonstelling van Sarah Verbeek is nog tot en met de 12e van deze maand te zien bij Apice for Artists te Amsterdam.
Vreemd dat je ze ineens niet meer kunt ,lezen, omdat ze niet ingekaderd zijn
@Wil, sorry, ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt?
Wil doelt op de twee niet ingelijste werken.
En haal ff die dt fout uit je eerste zin.
En het zou kunstenaars verboden moeten worden om werken geen titel te geven. Desnoods geef je ze een willekeurig hexadecimaal nummer tot FFFF om het mysterieus te houden. Maar volgens mij is dit een verzamelaarsopmerking.
@Jacco, ik denk inderdaad dat dat een verzamelaars opmerking is ;).
@Wil, Als je inderdaad bedoeld wat Jacco aangeeft, dan kun je ze nog wel lezen, maar daar waar de ingelijste werken veel meer over het picturale gaan, komt dan ineens toch het formalisme om de hoek wat in de andere werken juist ontkent wordt. Dus dan wordt het weer lastiger.
geen idee