Vandaag opende de tweede edities van de Amsterdam Art Fair. Vorig jaar was het in de Citroengarage, dit jaar is gekozen voor een tent op het museumplein. Dat blijkt een goede zet. Niet alleen omdat het in het harte van Amsterdam is, tevens zit je met al die musea op een steenworp afstand direct in de spotlights bij het goede publiek. Misschien niet dat direct die hordes toeristen op de beurs gaan kopen maar kijken zou zomaar eens kunnen.
En natuurlijk, Amsterdammers zijn lui. Het is een thuiswedstrijd voor zowel de galeriehouders die vannacht in hun eigen bed kunnen liggen als de meeste bezoekers.
Het grote voordeel van tenten is dat het licht er voor hedendaagse kunst optimaal is. Het nadeel (dat het er ijskoud kan worden of snikheet) was vandaag niet het geval en dus pakt het goed uit voor de beurs als geheel. Het mooie egale licht geeft toch een hoop meer sfeer dan de groezelige spots en TL-balken van de gemiddelde beurzen. Ook hebben alle galeries een identieke hoeveelheid ruimte wat de beurs als geheel een veel meer open en inzichtelijk karakter geeft.
Er zijn enkele buitenlandse galeries bij gekomen en het niveau is mede doordat er nu een langere aanloop was hoger. Galeries hebben zich duidelijk voorbereid en een aantal toont uitbundige solopresentaties. Maar, en dat is een grote maar, even zo veel galleries tonen de bekende groepspresentaties die ze op andere beurzen ook doen. Buiten Nederland niet zo’n probleem maar, en dat vroeg ik me vorig jaar ook al af, wat is de toegevoegde waarde tegenover ArtRotterdam? Zeker zo kort na ArtRotterdam? Een aantal galleries vangt dit op met solo of duo presentaties of zelfs werk van kunstenaars die ze nog niet eerder toonden. Commercieel meer gewaagd (want dat is relatief duur en de kans dat je het terugverdiend is kleiner) maar dat geeft zo’n beurs wel een eigen smoel los van haar locatie.
Het zijn dan ook juist die galeries en de buitenlanders die kunstenaars tonen die minder zichtbaar zijn in Nederland die het de moeite waard maken. Enkele galeries zijn het extra noemen waard. Fons Welters met een mooie presentatie van Saskia Noor van Imhoff (let ook op de tape-vloer), de totaalinstallatie bij TART Gallery met Serge Onnen, Rod Barton die een duo doet met Erin Lawlor (ik ben bij deze fan) en Bas van den Hurk, Grimm met een solo van Dave McDermott en een mooie presentatie bij Jeanine Hofland met Franz Zar. Mooi meegenomen is de presentatie van Yvonne Droge Wendel.
De samenvatting, de locatie is goed, de galeries zijn prima, maar echt spannend en fris wil het nog niet worden. En ach, daar het merendeel van mijn publiek evengoed uit Amsterdam komt, u kent de weg naar het Museumplein.
Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal opviel om diverse redenen.
Dan toch ook maar naar de Kunstrai volgende week toch?
@Wil, daar zit ik nog hard over na te denken of ik daar nog wel zo’n zin in heb. Afgelopen jaren waren niet heel spannend…
Hallo hallo; De show bij Tart Gallery is samen met Jonas Ohlsson. Behang samen ontworpen.
@Serge, Dank voor de correctie/aanvulling. En nogmaals complimenten.