![Ik zal direct eerlijk zijn, ik had veel erger verwacht. De Affordable Art Fair klinkt een beetje als een excuusbeurs. Niets is er duurder dan €5000,- wat dus ook betekent […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/Affordable-Art-Fair-Maastricht.jpg?resize=640%2C250 "Affordable Art Fair")
Ik zal direct eerlijk zijn, ik had veel erger verwacht. De Affordable Art Fair klinkt een beetje als een excuusbeurs. Niets is er duurder dan €5000,- wat dus ook betekent dat er veel rotzooi te zien zal zijn. Het is dat het voor mij op dit moment op loopafstand is, anders had ik niet overwogen te gaan kijken. Het is maar goed dat ik dat dus gedaan heb.
Vandaag opende deze Affordable Art Fair met betaalbare kunst. Nu is €5000,- voor een gemiddeld gezin nog altijd een flinke som geld voor iets moois boven de bank. Maar de slogan is niet voor niets “Kunst voor iedereen”. Het moet gezegd worden, die sfeer heeft de beurs ook echt, voor iedereen is er wel wat. Waar op gewone beurzen toch spanning heerst omdat bijvoorbeeld de prijsjes niet zichtbaar zijn en je niet snel weet wie je moet aanspreken, is alles hier helder en gezellig. Een ideaal instapmoment voor iemand die wel interesse heeft in kunst, en misschien ook wil kopen, maar eigenlijk nog niet goed weet waar en hoe te beginnen. Voor de gemiddelde lezer van Lost Painters misschien niet zo relevant, maar er zijn genoeg mensen hun eerste verzamelstappen op AAF zetten.
De keerzijde van die toegankelijkheid, en betaalbaarheid, is dat de kwaliteit nogal wisselend is. Dat wil niet zeggen dat het allemaal om te huilen is, in tegendeel. Er zit goed werk tussen zoals oplages van onder andere Banksy en Damien Hirst, werk op papier van Panamarenko, schilderwerk van Isabelle Werkhoven en Lon Godin. Dus wie wat meer te besteden heeft, kan ook daadwerkelijk serieuze aankopen doen.
Affordable Art Fair Overzicht
Verse Friet Hoes
De beurs moet het echt hebben van de sfeer van toegankelijkheid, maar dat is ook de insteek geloof ik. Wie gaat, de frietjes zijn enorm aan te raden.
Grote versies van de afbeeldingen door erop te klikken.
Affordable Art €2014 – Hui Wei
Art Melvy – Alexander Bobkin
Dis Galerie – Corjan Nodelijk
Eklund Galleri – Johan Wattberg
Fine Fleur Gallery – Gerdine Duijsens
Huub Hannen – Helma Michiels
Huub Hannen Galerie – Erik Buijs
Judy Straten Gallery – Karin Hoogesteger
Kunstbroeders galerie – Chen Jing
LAB Project Space – Charlotte Lagro
LAB Project Space – Michael Birmanns
LAB Project Space – Nina Kuka
Lionel Gallery – Damien Hirst
Maastricht Kunstuitleen – Panamarenko
Mooiman Galerie – Sergey Svetlakov
Reuten & Reuten Galerie – Jurriaan Molenaar
Reuten & Reuten Galerie – Lon Godin
Second Eye – Thomsz Klimczyk
Urban Art House – Paco Raphael
Victor Lope Arte Contemporaneo – Alexander Korzer-Robinson
Villa Koppe Galerie – Emilia Neumann
Vonkel – Rineke Engwerda
Wilms Galerie – Erica Scheper
Wilms Galerie – Isabella Werkhoven
Affordable Art Fair is nog tot en met 6 april te bezoeken te Maastricht.
Boeiende selectie.
Misschien lees ik het verkeerd (….), maar dit moet je toch eens uitleggen: “Niets is er duurder dan €5000,- wat dus ook betekent dat er veel rotzooi te zien zal zijn”???
@Eric, Ik zeg niet dat er geen goede kunst is voor minder dan €5000,- Maar voor veel kunstwerken is dat redelijk goedkoop.
Een sommetje. Een schilder maakt gemiddeld 25 werken per jaar. Een modaal netto jaarinkomen is ongeveer €22.000,-. Wie snel redeneert komt dan al tot de conclusie dat een schilderij €880,- zou kosten om dat bedrag te halen. Maar, wat op een beurs verkocht wordt, gaat de helft van naar de galerie dus het werk moet al minimaal €1760,- om aan dat bedrag te komen, ervan uitgaande dat ze allemaal verkocht worden. Daarnaast heeft ook de schilder zo zijn kosten aan atelier (€300,- per maand is heel normaal) en verf en doeken (afhankelijk van de productiewijze maar €2000,- aan kosten per jaar is realistisch).
Dus, ervan uitgaande dat een schilder zijn jaarproductie van ongeveer 25 schilderijen ieder jaar uitverkoopt en hij een modaal inkomen zou willen zou ieder werk ongeveer €2.500,- kosten. Dan heeft hij nog wel alle belastingen etc te betalen, en zeer waarschijnlijk ook wel eens een werk niet verkoopt, dan is €3.500,- een heel realistisch bedrag voor een schilderij.
Vanuit die redenering een staat schilderij voor €500,- (slechts €250,- voor de kunstenaar!) niet in verhouding tot de kosten die er in zitten. (Sommige doeken bij de IKEA zijn met lijst al duurder dan €250,-)
Op basis daarvan is een beurs waarbij de maximumprijs €5000,- euro is, en er vanaf €100,- werk te koop is, er ook veel inferieure kwaliteit tussen zit. Dat betekent niet dat er geen goed werk tussen kan zitten, alleen dat de kansen aanzienlijk kleiner worden.
Zoals ik ook al aangaf valt het uiteindelijk mee en zitten er zeker wel goede dingen tussen, je moet alleen echt iets beter zoeken ;).
“Niets is er duurder dan €5000,- wat dus ook betekent dat er veel rotzooi te zien zal zijn.”
Niek, het blijft een klassiek misverstand. Dat goede kunst pas begint bij circa 5.000. Een voor de kunstwereld (onze kunstwereld) duur misverstand. Want deze misvatting suggereert dat instappen pas mogelijk is als je een paar duizend euro hebt stuk te slaan. Zo sluiten we een belangrijke groep buiten, en blijft het aantal kunstkopers klein. Terwijl er een enorm reservoir is van potentiële klanten/liefhebbers.
Er zijn genoeg goede kunstenaars die werk maken – edities, multiples, werk op papier, zelfs schilderijen – voor liefhebbers met een flink kleiner budget dan 5.000 euro. Gelukkig maar.
Stel dat een gemiddeld gezin 5.000 zou willen besteden aan een kunstwerk voor boven de bank (wat me sterk lijkt) dan gun ik ze eerder een bezoekje aan bijvoorbeeld Art Rotterdam – waar ook een enorme hoeveelheid werken onder de 5.000 euro geprijsd is.
The Affordable Art Fair is wat mij betreft een slim marketing feestje met weinig liefde voor de kunst. Als je begint met kunstkopen dan verdien je beter.
Zie ook: http://www.welikeart.nl/2011/11/09/affordable-art-fair-een-marketing-fenomeen/
@Michiel, Nogmaals, zie bovenstaande berekening wat mijn vooroordeel verklaarde. Natuurlijk zijn er goede kunstwerken voor onder de €5000,- , zoals multiples van goede kunstenaars en kleine unica. Maar dat de spoeling op een gegeven moment erg dun begint te worden zal ook jou geen geheim zijn, daarbij moet je voor dergelijke bedragen ingewijd zijn (waarvoor WeLikeArt dan weer een goede opstap zou zijn) wat de gemiddelde startende koper veelal nog niet is.
Dus mijn vraag aan jou is, waarom staat WeLikeArt dan niet op deze Affordable Art Fair (niet alle edities zijn hetzelfde natuurlijk) ? Zou de perfecte doelgroep zijn toch? Met wat meer “liefde voor de kunst”?
Niek, welke dunne spoeling bedoel je? Er lopen hier misschien 2 onderwerpen door elkaar? Wat een kunstenaar jaarlijks minimaal zou moeten omzetten en het meer dan fantastische aanbod van goed werk onder de 5.000 euro. Het eerste gaat over de veelvormige individuele beroepspraktijk, het tweede is een vaststelling van wat de markt te bieden heeft.
Als je goed rond kijkt en je informeert (eventueel via We Like Art) dan zie je dat er echt heel veel sterk werk te krijgen is van goede en interessante kunstenaars onder de 5.000 euro. Helaas wordt dit gebied deels gemonopoliseerd door de Affordable Art Fair. Dat de beurs keer op keer door serieuze media welwillend behandeld wordt vind ik vreemd.
“Een ideaal instapmoment voor iemand die wel interesse heeft in kunst, en misschien ook wil kopen, maar eigenlijk nog niet goed weet waar en hoe te beginnen.”
Natuurlijk heb je de krenten in de pap weten te vinden. Fijn voor de AAF dat ze een aantal goede galeries hebben weten te trekken. Op basis van mijn bezoeken aan de Amsterdamse edities van de beurs zag ik echter heel veel meuk en handel. Een glossy buitenkant en een schrale binnenkant. Hoe kun je hier op je blog kritisch zijn en zo mild tegelijkertijd? Of waren het de frieten van het Friethoes? 😉
De reden waarom we met We Like Art niet meedoen aan de Affordable Art Fair is dat we hun geloofwaardigheid niet willen versterken. Dat is niet pedant bedoeld. Verder is het de vraag of de kunstenaars die we graag tonen er voor voelen om in deze context hun werk te laten zien. Liever maken we zelf tentoonstellingen en presentaties zoals Start Buying Art (www.startbuyingart.tumblr.com) in de Westergasfabriek en bij Art Rotterdam. De bezoekersaantallen halen het nog niet bij de AAF – maar wie weet op termijn… 🙂
@Michiel,
Nou, ik begrijp de verwarring voor twee punten die ogenschijnlijk niet zo veel met elkaar van doen te hebben. Wat in zekere zin ook zo zou moeten zijn, maar dat is niet zo. Nogmaals, een werk van de IKEA is in enkele gevallen duurder dan ‘echte kunst’.
Je constateerde zelf op de Amsterdamse Editie (die heb ik nooit bezocht) veel “meuk en handel”. Hoe komt dat blijkbaar de betere galeries zich doorgaans niet willen laten zien bij AAF? En waarom zou de kwaliteit wel bij WeLikeArt zijn? Je hebt het al over geloofwaardigheid en of de kunstenaars dat willen in zo’n context. Wat is die context dan exact?
Het niveau van de deelnemers is een spiraal, een ‘betere’ beurs trekt ‘betere’ galeries en omgekeerd. WeLikeArt heeft toch dezelfde ideale insteek als AAF? Context creeer je vervolgens zelf toch? Ik denk dat het goed zou zijn als WLA zich juist wel bij AAF zou laten zien (omdat ik het met je eens ben dat er wel degelijk goed betaalbaar werk is, maar dat vaak minder goed te vinden is). Waarom zou je die krachten niet combineren en goede kunst toegankelijk te maken voor een groter publiek?
Die insteek van AAF om kunst (zonder goed of slecht) voor een breder publiek toegankelijk te maken is ook direct de rede dat ik hier redelijk mild over ben. Het gaat me om de inzet. Dat de kwaliteit dan op zijn zachtst gezegd wisselend is neem ik op de koop toe. Dat de frietjes daarbij geholpen hebben geef ik dan ook direct toe. Een gezellige beurs waar mensen zich prettig voelen lijkt me een goede stimulans om kunst te kopen.
Prijs is ondergeschikt aan de kwaliteit van werk, status verhoogt de prijs.
@Thomas, toch is er wel degelijk tot bepaalde hoogte een correlatie tussen kwaliteit en prijs. (Maar status is daar ook zeker een onderdeel van).