Ad Fijneman in NS16

Er was weer een expo in NS16 van 21 mei tot 30 mei. Wij van Lost Painters zijn even gaan kijken.

Het werk van Ad Fijneman was ons nog niet bekend. NS16 als ruimte al wel. Nooit geweten dat er zoveel werken op een vierkante meter zouden passen. Ook nooit geweten dat het soms meer barpersoneel nodig heeft dan dat er bezoekers zijn. Maar even over het werk van Fijneman. Het zijn een enorm aantal portretten van vrouwen. In alle soorten en maten, pasteuze verf en sterk verdunde verf en ga zo maar door. In het eerste opzicht ziet het er nogal decoratief uit. Lekkere felle kleurtjes en kneuterig gebruik van de eigenschappen van de verf. Toch, na nadere inspectie blijken er toch wel ontzettend spannende werkjes tussen te zitten. We vermoeden dat door de enorme veelheid het erg moeilijk is om echt goed te kijken.  Er is dus stiekem nog wel wat niveau verschil van schilderij tot schilderij en dat komt de expo niet ten goede. Ook wordt er door de veelheid wel heel veel verlangd van de toeschouwer, het geconcentreerd kijken naar 1 werk wordt niet echt makkelijk gemaakt. Toch is er ook wel wat voor te zeggen. Voor degene die de tijd neemt om te kijken kan er door die veelheid ook veel kleine schatten in vinden en voor zichzelf meenemen. Dus toch de moeite waard om even te gaan kijken, al is het maar om te zien dat er mensen zijn die echt heel vaak hetzelfde op heel veel verschillende manieren kunnen schilderen.

Tijdens een zoektocht naar het onbekende, nooit wetend waar het eindigt, laat “outsider” Fijneman, al starend naar het doek in een worsteling met geest en materie, op onnavolgbaar eigen manier, intrigerend mysterieuze vrouwenportretten, haast dwangmatig opdoemen uit de verf.

“Wat een ander niet ziet zie ik.”