Voor iedereen die het nog niet wist, naast dat ik nagenoeg dagelijks hier een artikel schrijf over kunst, ben ik zelf ook kunstenaar. Voor mij is het schrijven over kunst een evident onderdeel van mijn kunstenaarschap. Die gemengde positie is niet altijd even handig, soms is deze zelfs vervelend. Hoe schrijf je over een tentoonstelling waar je zelf aan mee doet? En wat als je zelf die tentoonstelling ook nog eens zelf gaat cureren? Dan ben je ineens met heel veel verschillende posities bezig.
Natuurlijk ben ik niet de enige kunstenaar die dat heeft. Een goed voorbeeld daarvan is Jack Segbars (1963) die juist die problematiek nu centraal stelt in een expositie. Als kunstenaar maakt hij kunst, als criticus schrijft hij er over, als curator nodigt hij kunstenaars uit. Dat doet hij ook allemaal hier. Maar dan wel met alle elementen die er bij komen kijken als bijeffecten. Als je ergens over schrijft neem je dat ook mee in je kunstenaarspraktijk. De metersgrote review van Marijn van Kreijs presentatie in de Hallen komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Maar ook Marijn van Kreij reageert in zekere zin op de teksten van Segbars, die inspireren hem ook weer tot nieuwe statements. En vervolgens reageert Segbars daar ook weer op, en vele anderen natuurlijk. Als curator kiest hij vervolgens bij deze tentoonstelling die dwarsverbanden op. Ineens is hij niet alleen kunstenaar, maar ook schrijver en ook curator maar ook weer slachtoffer van zijn eigen posities. Dat wordt uiteindelijk een heel complex gelaagd spel van verschillende posities die in elkaar overlopen en op elkaar reageren.
Dat resulteert in dit geval in een tentoonstelling die in elk geval als het gaat om het gehele kunstenveld een heel goed beeld geeft van hoe al die posities afhankelijk van elkaar zijn. Het is een beetje als een stoel met drie poten, de ene poot is de kunstmaker, de ander de analist en de derde degene die het de mogelijkheid geeft het te laten zien. Haal je er een poot van weg, dan stort de stoel in elkaar en blijven er losse houtjes over. Dat die onderdelen zo afhankelijk van elkaar zijn merken we zelden, maar hier wordt dat zichtbaar op een heel prettige manier.
En uiteindelijk, uiteindelijk gaat het allemaal om kunst maken.
(Als je met de rechtermuisknop deze afbeelding inlaad is de tekst die Segbars zelf geschreven heeft beter te lezen)
De tentoonstelling is nog tot en met 23 februari te zien bij 1646 te Den Haag, en eigenlijk is het een aanrader om daarvoor nog even naar Den Haag te gaan.
kunst voor kunstenaars?
@Habib …En voor critici, voor curatoren en toeschouwers